Yashica & Nikkormat test, eerste resultaten

 

Yashica

Een tijdje geleden heb ik getracht de oude Yashica FR1 proberen te herstellen. Die zat met een serieus lichtlek gezien de afsluitingen verstorven waren. Op eBay pregesneden pakketje gevonden voor nog geen 10EUR. Een voormiddag geprutsts en ik denk dat het hersteld is. Dan maar om een rolletje Kodak B&W Tmax100 gelopen om te testen.

De eerste resultaten waren teleurstellend. Gelukkig was het probleem niet een lichtlek, dat was OK hersteld.

Probleem is allereerst dat de flits-synchronisatie bij dergelijk oud toestel blijkbaar niet op 1/125sec ligt maar een pak lager. Blijkt na wat online research 1/60sec te zijn. Resultaat is dat alle foto’s met flits (studioflitsers en strobist) maar voor de helft belicht waren.

Bij sommige heeft het wel nog iets door ze vierkant te croppen, maar ik had dus beter eerst een online handleiding gezocht…

Een tweede probleem blijkt de sluiter te zijn. Meer dan de helft van de keren blijft het 2e gordijn iets haperen. Hierdoor zijn ook merendeel van de foto’s voor de helft goed belicht en voor de andere helft overbelicht.

 

Hieronder nog drie foto’s die wel geslaagd zijn.

 

Nikkormat FTN

Gezien ik dan toch analoog bezig was, kon ik evengoed eens zien naar de Nikkormat FTN.

In tegenstelling tot de Yashica, waar je de shutterspeed al op ‘auto’ kan zetten en een magnetische shutter release heeft, is de Nikkormat nog volledig mechanisch en manueel behalve dan een batterijtje voor de lichtmeter.

Nadeel is dat het batterijtje kwik bevat en dat al jaren niet meer (mag) gemaakt worden. Je vindt nog recente gelijkaardige batterijen van dat type maar die hebben 1,5V ipv de nodige 1,35V waardoor de lichtmeter verkeerde readings geeft.
Via een Hollandse site vond ik zinkbatterijen van 1,35V speciaal voor dit soort zaken gemaakt. 8EUR incl. verzendingskosten en een dag later was die in de bus.

Hier een rolletje Fuji color 400 op gestoken en voor het eerst getest op de Sas4-toren tijdens de maansverduistering.

 

Daarna nog even de scherpte van de Nikkor 50mm f/1.4 getest op dochter Fien en de rozen wat verder in de buurt. Jammer genoeg zaten al een paar goeie krassen op de negatieven toen ik die ingescand heb…

 

En nu?

Ik ben zeker van plan wat meer analoog te fotografen.

Ten eerste moet je bij de oude toestellen veel meer nadenken door de afwezigheid van automatische standen. Ook digitaal fotografeer ik heel veel manueel en soms op sluitersnelheid- of diafragmavoorkeuze, maar dit is nog anders.

Ten tweede hebben die scans iets wat geen enkele digitale foto tot nu toe heeft voor mij. Ik kan het moeilijk benoemen maar ik kies dan maar voor het woord ’textuur’. Zelfs ingescand en op een computerscherm ‘voel’ je precies meer de foto.
En je krijgt er gratis ‘sloppy borders’ bij zonder extra Photoshopwerk!

Eind augustus gaan we een weekje naar de zee. Daar gaat de geleende Holga 120SF van Comfused mee. Bedankt ook aan Gert Huygaerts voor de vervallen 120-films.
Ik ben al benieuwd naar de resultaten.

 

Nu we volledig verhuisd zijn, wordt het uitkijken naar het opzetten van de donkere kamer zodat ik ook zelf de negatieven kan ontwikkelen en vergroten.
Tot die tijd (en erna) gebruik ik de Canon Canoscan 9000F. Geen dedicated negatiefscanner omdat ik ook documenten naar pdf moet kunnen scannen, maar prijs-kwaliteit is dit een superding. Review volgt (als ik tijd heb) later.