Focaldesign

Ik wou toch eens weten hoe zo’n rangefinder werkt ‘in real life’. Een kleine maand geleden kocht ik dan ook voor een habbekrats een oude Voigtländer Vitoret DR rangefinder. De meetzoeker werkt niet meer correct en de lichtmeter is helemaal dood. Maar het blijft een beauty.

Zoals aangekondigd in m’n vorige blogpost, ging ik ook een geleende Holga testen. Fien in de tuin maar als eerste testsubject genomen (I know, de dochter wordt wat afgezaagd als onderwerp) en laten ontwikkelen. De resultaten waren beter dan verwacht…

De oude Yashica en Nikkormat even afgestoft en zien of er nog iets mee kon gedaan worden. De Yashica had verstorven lichtafdichtingen dus die heb ik getracht te herstellen. De Nikkormat gebruikt voor de lichtmeter normaal gezien batterijen met kwik wat niet meer verkrijgbaar is, na lang zoeken vond ik passend batterijen op basis van zink.
Testen dan maar… de resultaten zie je in deze post.

Begin januari kocht ik de Viewfinder Speedlite box met modifiers voor op reportageflitsers. Het pakket omvat een snoot, een diffusion globe en een mini beauty dish met verschillende middenplaatjes plus 3 grids en 3 kleurenfilters.

Morgen een groot feest voor de 80ste verjaardag van de schoon-oma (of hoe zegt ge dat?). In de familie zitten dan meerdere viergeslachten en deze zet ik morgen allemaal op foto. Vandaag al de nodige zaken gaan opstellen en Stef als testsubject gebruikt.

Na het zien van de Flickr set van Joey Celis en de poging van PetaPixel, wou ik ook wel eens proberen m’n iPhone 4 een look van een rangefinder te geven. Mits wat Photoshopwerk en de service van Gelaskins, is het me relatief goed gelukt.

Gisteren moest ik naar Konijnenberg om m’n defecte LX5 binnen te brengen. Dankzij de kadobonnen die ik kreeg voor Kerst & Nieuw, ging ik terug buiten met een mini beauty dish, diffusion globe en snoot. De beauty dish testte ik al even op Fien.

(Semi-)professionele fotografen zullen het hoogst waarschijnlijk herkennen. Af en toe bevind je je in een situatie waar je van denkt, hier had ik een foto van moeten kunnen nemen, maar je je hebt je materiaal niet bij. Geef toe, je kan geen kilo’s aan materiaal meezeulen voor het geval er zich eventueel één foto-opportuniteit zou voordoen. Een “point&shoot”-camera is dan ook weer zo beperkt. Na lang zoeken en vergelijken, heb ik me de Panny LX5 aangeschaft.

Sedert jaren gebruik ik twee Sigma EF-500 DG Super flitsers, zowel op als naast m’n body. Nu ik geupgrade ben naar een Canon EOS 7D echter, gaat dat niet meer. Blijkt namelijk dat de Sigma-flitsers niet compatibel zijn met die body. Gelukkig werken deze wel nog op m’n backup EOS 450D. Het was dus tijd om een nieuwe ‘on camera flash’ aan te schaffen, het werd uiteindelijk een Canon Speedlite 430EXII.

Tegenwoordig is men verwend met zoomlenzen. Ik merk van mezelf dat ik minder op compositie ga letten wanneer ik met m’n 24-70mm f/2.8 of 70-200mm f/2.8 werk omdat ik vanop dezelfde plaats toch kan in- & uitzoomen.
Jaren terug, toen ik nog op kot zat in Leuven, heb ik mezelf 1 dag verplicht enkel met de 50mm prime te werken om zo opnieuw wat meer over m’n compositie te gaan nadenken. Vorige week vond ik het tijd om dat nog eens over te doen.