Straatfotografie, of toch een poging tot…
Ik ben totaal geen straatfotograaf. Ten eerste ken ik er te weinig van om straatfotografen hun werk te beoordelen en tweede heeft het me nooit echt aangesproken.
Eerlijk gezegd, ik heb tot nog toe nog bijna bij geen enkel beeld van een straatfotograaf een ‘waaw’-gevoel gehad. Voor mij, als leek in deze branche van de fotografie, vind ik die beelden meestal gewoon snapshots en zie ik weinig tot geen meerwaarde.
Nu ga ik waarschijnlijk tegen velen hun schenen schoppen maar zelfs beelden van ‘de goeie’ in deze branche, zoals Henri Cartier-Bresson of Bruce Gilden, zeggen me weinig. Ik ben wel de eerste om toe te geven dat ik hun werk verre van voldoende ken om hier een deftige mening over te geven, ik baseer me enkel op de beelden die ik van hen ken (wat er niet super veel zijn). Een straatfotograaf diens werk ik wel weet te appreciëren is bijvoorbeeld René Maltête. Die foto’s zeggen mij wel wat…
Soit, los daarvan… De aankoop van de Vitoret DR heeft me ertoe aangezet het even uit te proberen. Qua moeilijkheidsgraad kon het wel tellen: meetzoeker werkt niet naar behoren, lichtmeter werkt in z’n geheel niet, beperking qua sluitersnelheden, voor mij onbekende stijl, analoog… Kortom, ik mag al blij zijn dat er uberhaupt foto’s gelukt zijn.
Gelukkig was het die dag zonnig in Mol, wat me toeliet te werken met de sunny16-regel en hyperfocale afstand. Zo kon ik voornamelijk werken op f/22 en f/16 en hoefde ik enkel rekening te houden met de minimale afstand tot het subject en de sluitersnelheid.
In het toestel zat Agfa Vista 200 maar de kleuren waren niet naar m’n zin. In Lightroom kreeg ik die ook totaal niet naar m’n goesting dus heb ik ze omgezet naar zwart-wit. Ik weet het, puur uit gemakszucht en omdat het meer toelaat de schoonheidsfoutjes te verbergen, geef ik grif toe.
Hieronder enkele scans. Totaal geen idee of deze als ‘ok’ te klasseren zijn of niet, ik ben dan ook geen straatfotograaf en heb ook totaal die ambitie niet.
Ik had nog meer beelden die ik graag had getoond maar gezien de Belgische wetgeving inzake portretrecht strenger is dan in de ons omringende landen, mag ik zonder expliciete toestemming van de geportretteerde hun beelden niet publiek maken omdat ze er te herkenbaar op staan. Dit is enkel toegestaan in specifieke omstandigheden maar de betreffende foto’s voldoen daar helaas niet aan.
